ในปีที่ 3 หัวหน้าโครงการโดยอาจารย์รัฐพล ดุลยะลา และทีมงานคณะทำงานหมู่บ้านเม็ดมะม่วงหิมพานต์ได้ดำเนินการ พัฒนาผลิตเครื่องจักรเพื่อใช้ในการลดขั้นตอนการทำงานของกลุ่ม และ สร้างกระบวนการทำงานใหม่ให้กับกลุ่มชุมชนวิสาหกิจเม็ดมะม่วงหิมพานต์ ตำบลหาดล้า โดยการพัฒนาเครื่องคัดแยกเม็ดมะม่วงหิมพานต์ เพื่อใช้ในการคัดแยกขนาดเม็ดมะม่วงให้มีประสิทธิภาพมากกว่าการตัดแยกโดยใช้แรงงานคน ลดระยะเวลาในการคัดแยก มีประสิทธิภาพในการคัดแยกขนาดได้มากกว่าแรงงานคน ได้ดังนี้
ขั้นตอนการทำงานและปรับปรุงเครื่องคัดแยกเม็ดมะม่วงหิมพานห์
รูปที่ 1 ขั้นตอนการดำเนินงาน
1. สำรวจความต้องการใช้เครื่องคัดแยกเม็ดมะม่วงหิมพานห์
หัวหน้าโครงการโดยอาจารย์รัฐพล ดุลยะลา ได้นำปัญหาจากผลการดำเนินงานหมู่บ้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีที่ผ่านมา ซึ่งพบปัญหาด้านการพัฒนาเครื่องกะเทาะเม็ดมะม่วงหิมพานต์ มาดำเนินงานในไตรมาส 2 คือ การนำวิชาความรู้ด้านเทคโนโลยีเข้ามามีส่วนร่วมในโครงการหมู่บ้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี โดยการพัฒนาเครื่องคัดแยกเม็ดมะม่วงหิมพานต์เพื่อเป็นการคัดขนาดของเม็ดมะม่วงหิมพานห์ที่ยังไม่กะเทาะเปลือก โดยได้ปรึกษาและสอบถามถึงความต้องการของกลุ่ม โดยสมาชิกได้ให้ข้อเสนอในการคัดแยกขนาดของเม็ดมะม่วงหิมพานห์ที่ยังไม่กะเทาะเปลือกเพื่อง่ายต่อการกะเทาะและคัดแยกเม็ดมะม่วงหิมพานห์ที่กะเทาะแล้ว
2. นำเครื่องคัดแยกเม็ดมะม่วงหิมพานห์พัฒนาให้ตอบสนองความต้องการ
จากการปรึกษาสมาชิกในกลุ่มพบว่าการคัดแยกขนาดของเม็ดมะม่วงหิมพานห์จะคัดขนาดของเม็ดเมื่อกะเทาะเปลือกออกแล้วซึ่งถ้าสามารถคัดแยกขนาดเม็ดก่อนกะเทาะจะสามารถลดแรงงานในการคัดแยกขนาดของเม็ดมะม่วงหิมพานห์ที่กะเทาะแล้วได้เป็นจำนวนมากและลดต้นทุน จากแนวคิดนี้จึงได้พัฒนาเครื่องคัดแยกให้สามารถคัดแยกเม็ดมะม่วงหิมพานห์ได้ 4 ขนาดหลัก ตามรูปที่ 2

รูปที่ 2 ภาพร่างเครื่องคัดแยกเม็ดมะม่วงหิมพานห์
3. ปรับปรุงชุดคัดแยกเม็ดมะม่วงหิมพานห์ ให้มี 4 ขนาด

รูปที่ 3 เครื่องคัดแยกเม็ดมะม่วงหิมพานห์ ที่พัฒนา
จากรูปที่ 3 ในตำแหน่งที่ 2,4,6 เป็นตำแหน่งลูกกลิ่ง คัดแยกซึ่งหลักการทำงานจะปรับระยะห่างของลูกกลิ่งให้ห่างออกจากกันโดยเรียงลำดับความของลูกกลิ่งตามตำแหน่ง 2, 4, 6 โดยตำแหน่งที่ 2 ค่าความห่างของลูกกลิ่ง 2 -3 ซม. เพื่อรับเม็ดมะม่วงที่มีขนาดใหญ่พิเศษ ตำแหน่งที่ 4 ค่าความห่างของลูกกลิ่ง 1.5-2 ซม. เพื่อรับเม็ดมะม่วงที่มีขนาดใหญ่ ตำแหน่งที่ 6 ค่าความห่างของลูกกลิ่ง 1 -1.5 ซม. เพื่อรับเม็ดมะม่วงที่มีขนาดกลาง ส่วนเม็ดมะม่วงหิมพานห์ที่มีขนาดเล็กกว่านั้นจะตกลงไปในถาดรับล่างเครื่อง และตำแน่งที่ 7 เป็นตำแหน่งในการปรับความห่างของลูกกลิ่ง ตำแหน่งที่ 1, 3, 5 เป็นตำแหน่งการปรับความตึงของโว่สายพานหมุนลูกกลิ่งทั้งสามชุด

รูปที่ 4 ชุดลำเลียงเม็ดมะม่วงหิมพานห์
จากรูปที่ 4 ผู้วิจัยได้ออกแบบชุดลำเลียงเม็ดมะม่วงหิมพานห์ให้มีการป้อนเม็ดมะม่วงหิมพานห์เข้าสู่เครื่องคัดแยกโดยมีจำนวนที่ไม่น้อยเกินไปและไม่มากเกินโดยในการป้อนเม็ดในแต่ละครั้งจะมีอัตราการป้อนเม็ดอยู่ 40-60 เม็ดต่อ 1 วินาที

รูปที่ 5 เครื่องคัดเม็ดมะม่วงหิมพานห์ที่เสร็จสมบูรณ์
4. ทดลองการคัดแยกเม็ดมะม่วงหิมพานห์แบบคละขนาด
เริ่มเทเม็ดมะม่วงหิมพานห์ลงในชุดลำเลียงเม็ดมะม่วงหิมพานห์โดยเม็ดจะถูกคละขนาดจำนวนเม็ดมะม่วงหิมพานห์ที่ใส่ 5 กิโลกรัม

รูปที่ 6 ชุดลำเลียงเม็ดมะม่วงหิมพานห์ติดตั้งบนเครื่องคัดแยกเม็ดมะม่วงหิมพานห์
เมื่อชุดลำเลียงเม็ดมะม่วงหิมพานห์ลำเลียงลงไปยังลูกกลิ้งชั้นแรก เม็ดมะม่วงหิมพานห์ที่มีขนาดใหญ่จะค้างอยู่บนลูกกลิ้งชุดที่ 1 ส่วนเม็ดมะม่วงที่มีขนาดเล็กจะตกลงมาในชุดลูกลิ้งชุดที่ 2 และชุดที่3 ส่วนเม็กที่มีขนาดเล็กหรือเม็ดฟ่อจะตกลงในถาดลองรับล่างเครื่องดังรูปที่ 7

รูปที่ 7 ชุดลูกกลิ่งคัดแยกเม็ดมะม่วงหิมพานห์ในแต่ละขนาด
เมื่อเม็ดตกลงมาบนลูกกลิ้งในแต่ละชุดลูกกลิ้งจะหมุนในลักษณะออกจากกันเพื่อเคลื่อนเม็ดที่ค้างอยู่บนลูกกลิ้งให้ตกลงไปในรางรับเม็ดมะม่วงหิมพานห์ในแต่ละขนาดที่ปรับตั้งลูกกลิ้งไว้ดังรูปที่ 8

รูปที่ 8 เมื่อคัดแยกเม็ดมะม่วงหิมพานห์เม็ดมะม่วงจะตกลงในลางของแต่ละขนาด

รูปที่ 9 เม็ดมะม่วงหิมพานห์ที่คัดแยกออกมา 4 ขนาด
จากการทดลองได้สุ่มตัวอย่างเม็ดมะม่วงหิมพานห์ในชุดลูกกลิ้งคัดแยก ออกมาจะเห็นได้ว่าลูกกลิ้งสามารถที่จะคัดแยกขนาดของเม็ดมะม่วงหิมพานห์ได้ โดยจะแสดงในในรูปที่ 9 หมายเลข 1 คือเม็ดมะม่วงหิมพานห์ขนาดใหญ่ที่ค้างอยู่บนลูกกลิ้ง ชุดที่ 1 หมายเลข 2 คือเม็ดมะม่วงหิมพานห์ขนาดกลางที่ค้างอยู่บนลูกกลิ้ง ชุดที่ 2 หมายเลข 3 คือเม็ดมะม่วงหิมพานห์ขนาดเล็กที่ค้างอยู่บนลูกกลิ้ง ชุดที่ 3 และหมายเลข 4 คือเม็ดมะม่วงหิมพานห์ที่ฟ่อหรือไม่ได้ขนาด จะลกลงในถาดรับล่างเครื่อง

เมื่อวันที่   21  เมษายน  2558  ได้จัดประชุมกลุ่ม เพื่อเตรียมแนวทางจัดโครงการถ่ายทอดเทคโนโลยีการจัดทำแผนธุรกิจกลุ่มแปรรูปเมล็ดมะม่วงหิมพานต์ การพิจารณาความเป็นไปได้ของการทำแผนธุรกิจและเป็นแนวทางในการเข้าร่วมการประกวดแผนธุรกิจดีเด่นระดับจังหวัด ประจำปี 2558 ร่วมกับสำนักงานพัฒนาชุมชน ในการจัดประชุมเชิงปฏิบัติการในครั้งนี้ได้รับความร่วมมือกับกลุ่มและสำนักงานพัฒนาชุมชน และมหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์ในการจัดวิทยากร การให้ความรู้ในเรื่องการเตรียมความพร้อม การจัดทำแผนธุรกิจชุมชน การวางแผนการดำเนินงานบริหารจัดการกลุ่ม  แผนการตลาด แผนการผลิต แผนการเงิน ตลอดถึง การเป็นที่ปรึกษาและเป็นทีมงานร่วมทำแผนธุรกิจร่วมกับกลุ่มแปรรูปเมล็ดมะม่วงหิมพานต์ ให้การสนับสนุนการประกวดในระดับชาติต่อไป เพื่อให้แผนธุรกิจที่ได้เป็นแนวทางในการพัฒนาขีดความสามารถในการดำเนินกิจการได้อย่างมีจุดมุ่งหมายและเกิดความสำเร็จในการดำเนินธุรกิจของกลุ่ม ต่อไป

          ในส่วนของความต้องการบรรจุภัณฑ์ใหม่ ๆ สำหรับการใช้ในการประกวด ทางกลุ่มต้องการให้ใช้บรรจุภัณฑ์ที่มีความทันสมัยและเหมาะสมกับการเข้าประกวด จึงได้ทดลอง ใช้กระป๋องโลหะ เป็นบรรจุภัณฑ์สำหรับเมล็ดมะม่วงหิมพานต์อบเกลือ อบเนย และมะม่วงหิมพานต์เคลือบน้ำผึ้งรสสาหร่าย โดยได้รับการสนับสนุนงบประมาณ จากหมู่บ้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี

            กลุ่มยังคงมีความต้องการให้ถ่ายทอดเทคโนโลยีการแปรรูปเมล็ดมะม่วงหิมพานต์รสชาติต่าง ๆ ที่เคยอบรมไปแล้ว เนื่องจาก สมาชิกกลุ่มบางคนยังไม่ได้รับการอบรม จึงต้องการให้หมู่บ้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี

            การดำเนินงานขยายหมู่บ้านแม่ข่ายนั้น ขณะนี้ได้ให้ความช่วยเหลือกลุ่มลูกข่าย ตำบลร่วมจิตร อำเภอท่าปลา มีปัญหาเรื่องเครื่องจักรในส่วนของการแยกเปลือกออกจากเมล็ด นั้นคณะทำงานหมู่บ้านแม่ข่ายวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีได้ส่งนักวิจัย และนักศึกษา ร่วมกับหัวหน้าโครงการ เข้าพื้นที่ สำรวจความต้องการและเครื่องจักรที่มีปัญหา นั้น อยู่ระหว่างการวิจัยหาทางแก้ไขให้กลุ่ม และวางแผนการถ่ายทอดเทคโนโลยีการแปรรูปให้กลุ่มสมาชิก ตำบลร่วมจิตร อำเภอท่าปลา เพื่อใช้เป็นอาชีพในการหารายได้ให้ครอบครัวต่อไป

เมื่อวันที่   17-19   มิถุนายน 2558      ได้จัดประชุม ติดต่อประสานงาน หน่วยงานภาครัฐและแกนนำผู้นำชุมชน ใน พื้นที่หมู่บ้านเป้าหมาย ลูกข่ายหมู่บ้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี 2 ลูกข่าย คือ กลุ่มองค์การบริหารส่วนตำบลท่าปลา  และ เทศบาลตำบลจริม  ซึ่งตั้งอยู่ใน อำเภอท่าปลา จังหวัดอุตรดิตถ์ มีความต้องการในการทำหมู่บ้านลูกข่ายวิทยาศาสตร์เทคโนโลยี ในความต้องการของชุมชนนั้นมีความเป็นอยู่ซึ่งใกล้เคียงกับหมู่บ้านแม่ข่าย คือมีอาชีพเกษตรกรรม และมี การปลูกมะม่วงหิมพานต์อยู่เป็นจำนวนมาก และใช้แรงงานในการแกะเม็ดขาวจำหน่าย จำหน่ายในราคา กิโลกรัมละ 280 บาท สำหรับผู้ที่รับจ้างแกะเม็ดขาว ได้ ค่าแรง เฉลี่ยวันละ 200 บาท ทำให้ความเป็นอยู่ของชุมชนนั้นยังมีความยากจน และยังต้องการการส่งเสริมอาชีพ

        จากการลงพื้นที่ประชุม ประสานงานพัฒนาชุมชนและผู้นำชุมชน นายก องค์การบริหารส่วนตำบลท่าปลา พบว่า ชุมชนส่วนหนึ่งต้องการให้ถ่ายทอดเทคโนโลยีการแปรรูปเม็ดมะม่วงหิมพานต์ปรุงรส เพื่อสร้างแนวทางในการประกอบอาชีพ องค์การบริหารส่วนตำบลจะช่วยในการสนับสนุน พื้นที่ดำเนินงานและจัดกลุ่มผู้เข้าร่วมโครงการหมู่บ้านลูกข่าย มีกลุ่มเกษตรกร กลุ่มแม่บ้าน และผู้ต้องการอาชีพ รวมประมาณ 50 คนในการเข้ารับการอบรมถ่ายทอดเทคโนโลยี

           จากการลงพื้นที่ ดำเนินการประชุม ร่วมกับเทศบาลตำบลจริม ผู้นำชุมชน แกนนำชุมชน นักพัฒนาชุมชน สำนักงานปลัดเทศบาล พบว่ามี เทศบาลจริม มีความสนใจเข้าร่วมโครงการหมู่บ้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี โดยการขอให้จัดโครงการถ่ายทอดเทคโนโลยีการแปรรูปให้กับชุมชนเพื่อสร้างอาชีพ ในการนี้มีผู้สนใจเข้าร่วมโครงการ ประมาณ 50 คน โดยเทศบาลตำบลให้การสนับสนุนพื้นที่ในการจัดโครงการและประสานงานกับชุมชนในการจัดหา ผู้ที่มีความสนใจเข้าร่วมโครงการ เข้ารับการถ่ายทอดเทคโนโลยีการแปรรูปเม็ดมะม่วงหิมพานต์ให้กับชุมชนเพื่อสร้างอาชีพและแนวทางในการจัดหารายได้ของกลุ่ม

           กำหนดการจัดโครงการอบรม เชิงปฏิบัติการถ่ายทอดเทคโนโลยี อบต.ท่าปลา วันที่ 17-19 กรกฏาคม 2558 และเทศบาลตำบลจริม วันที่ 24 -26 กรกฎาคม 2558

           หมายเหตุ เนื่องจากสภาพพื้นที่ของหมู่บ้านลูกข่ายไม่เอื้ออำนวยต่อการขนย้าย ขนผู้เข้ารับการอบรม และวัสดุในการจัดโครงการ  จึงมีความจำเป็นต้องจัดกลุ่มในการจัดโครงการอบรมเชิงปฏิบัติการเป็น  2 กลุ่ม โดยนำนักศึกษาและวิทยากร คณะผู้ดำเนินงานลงพื้นที่ในการจัดโครงการ ซึ่งมีจำนวนน้อยกว่าผู้เข้ารับการอบรม จึงมีความสะดวกมากกว่า

เมื่อวันที่ 17 – 19 กรกฏาคม 2558   คณะทำงานหมู่บ้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี หมู่บ้านเม็ดมะม่วงหิมพานต์ นำโดยอาจารย์รัฐพล  ดุลยะลา อาจารย์ธนภูมิ เฟื่องเพียร อาจารย์ปัจจพล  ไทยปิยะ อาจารย์สมเจนต์  บุญชื่น และคณะทำงานร่วมพร้อมด้วยนักศึกษา ลงพื้นที่ถ่ายทอดเทคโนโลยีการแปรรูปเม็ดมะม่วงหิมพานต์ เพื่อสร้างอาชีพ ส่งเสริมรายได้ให้ชุมชน ผลการดำเนินงาน โดยความร่วมมือ ของ เทศบาลตำบลจริม นายกราชัน มหาวัน  นายกเทศบาลตำบล มีกลุ่มสมาชิกเทศบาล เข้าร่วม ทั้งสิ้น 50 คน ได้รับความรู้ จากเทคโนโลยีที่ได้ถ่ายทอดให้กับชุมชนไปสร้างเป็นอาชีพเสริม และเกิดความสามัคคีภายในชุมชน โดยมีแนวทางในการจัดตั้งกลุ่ม เพื่อแปรรูปเม็ดมะม่วงหิมพานต์ที่มีอยู่มากในชุมชน ให้เป็นอาชีพเสริมในครอบครัว

 วันที่ 24 – 26  กรกฎาคม 2558 ดำเนินการถ่ายทอดเทคโนโลยีการแปรรูปเม็ดมะม่วงหิมพานต์ให้กับองค์การบริหารส่วนตำบลท่าปลา ซึ่งเป็นพื้นที่ ที่มีเม็ดมะม่วงหิมพานต์อยู่มากแต่ ส่วนใหญ่แล้วรับจ้างแกะเม็ดขายเพื่อจำหน่าย ไม่มีความรู้ในการแปรรูป เมื่อได้รับการ่ถายทอดเทคโนโลยี จาก คณะทำงานไปแล้ว จะได้นำความรู้ที่ได้ไปต่อยอดสร้างอาชีพ

   วันที่ 15 สิงหาคม 2558  ดำเนินการถ่ายทอดเทคโนโลยีการแปรรูปเม็ดมะม่วงหิมพานต์ให้กับกลุ่มเกษตรกรกะเทาะเม็ดมะม่วงหิมพานต์บ้านกิ่วเคียน อำเภอท่าปลา  ซึ่งเป็นพื้นที่ ที่มีเม็ดมะม่วงหิมพานต์อยู่มากแต่ ส่วนใหญ่แล้วรับจ้างแกะเม็ดขายเพื่อจำหน่าย ไม่มีความรู้ในการแปรรูป เมื่อได้รับการ่ถายทอดเทคโนโลยี จาก คณะทำงานไปแล้ว จะได้นำความรู้ที่ได้ไปต่อยอดสร้างอาชีพ และส่งขายให้กับโครงการภูฟ้า โครงการใน ความอนุเคราะห์ ของ สมเด็จพระเทพ ฯ

รายงานแบบประเมิน โครงการ

ใบสมัคร แบบประเมินโครงการ

จัดกลุ่มประชุมสมาชิกกลุ่มแปรรูปเม็ดม่วงหิมพานต์ ในประเด็นการบริหารจัดการของที่เป็นอยู่เดิม ปัญหาของกลุ่ม, การปรับตัวเข้าหากัน,รูปแบบการบริหารจัดการที่ดี ,การจัดสรรผลประโยชน์ ,หลักธรรมาภิบาลในการจัดการความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับการบริหารจัดการกลุ่มอาชีพ
จะทำให้ธุรกิจกลุ่มอาชีพมั่นคงและยั่งยืนก้าวหน้าได้อย่างไร
คำตอบ คือ ต้องมีความรู้, ความเข้าใจ, ความชำนาญในเรื่องการจัดการธุรกิจของกลุ่มอาชีพ ให้ชัดเจน เพราะหากไม่มีความรู้ความชำนาญก็เปรียบเหมือนนักกีฬาฟุตบอลที่ไม่รู้วิธีการเตะลูก เลี้ยงลูก ไม่รู้กติกาการเล่น ย่อมไม่สามารถจะเป็นนักกีฬาที่ดีได้เลย แล้วจะต้องมีความรู้ในเรื่องใดบ้าง ก็ต้องรู้หลักการ และวิธีการจัดการคน การจัดการงานด้านต่าง ๆ ตามขั้นตอนของการทำธุรกิจกลุ่มอาชีพ
ธุรกิจคืออะไร
ธุรกิจ คือ ความพยายามที่เป็นระบบของผู้ประกอบการในการทำสินค้าและบริการที่ดีมี คุณภาพ ราคาเหมาะสม ส่งมอบตรงเวลา เพื่อสนองความต้องการของลูกค้าโดยมุ่งหวังผลตอบแทนที่เรียกว่า “กำไร” และเพื่อเป้าหมายอื่นตามต้องการ
การทำธุรกิจ คือ การบริหารทรัพยากร ประกอบด้วย
1. วัสดุ ได้แก่ วัตถุดิบ อาคาร เครื่องจักร อุปกรณ์
2. คน ได้แก่ คนงาน สมาชิก ผู้จัดการ
3. เงิน ได้แก่ เงินทุน ค่าใช้จ่าย รายได้ รายจ่าย
4. ข้อมูล ได้แก่ ข้อมูล ข่าวสาร เทคโนโลยี หลักการ, วิธีการ
การทำธุรกิจให้ได้ผลสำเร็จเปรียบได้กับการทำโต๊ะ 4 ขา ให้แข็งแรงใช้งานได้ ซึ่งต้องมีการ จัดการที่ดีทั้ง 4 ขา ได้แก่
1. การจัดการคนที่ดี คนที่เป็นปัจจัยหลักในการทำธุรกิจ โดยเฉพาะธุรกิจกลุ่มอาชีพ ที่มีเป้าหมายเพื่อความผาสุกของคนในกลุ่ม ดังนั้น ต้องมีวิธีการจัดหน้าที่ ความรับผิดชอบของคนที่เกี่ยวข้อง ให้มีขวัญกำลังใจ ความรู้ ความสามารถ ที่เหมาะสมกับการทำธุรกิจให้บรรลุเป้าหมายได้
2. การจัดการผลิตที่ดี การทำธุรกิจต้องมีการนำทรัพยากรมาผลิตให้เป็นสินค้าและบริการ ที่สนองความต้องการของลูกค้าได้ การผลิตต้องมีการจัดการให้ถูกขั้นตอน ถูกวิธีการ ถูกต้อง ถูกเวลา เพื่อให้ได้ สินค้าและบริการที่มีคุณภาพ ต้นทุนต่ำ และส่งมอบสินค้าตรงตามเวลาตามสัญญา
3. การจัดการตลาดที่ดี การทำการตลาดที่ดีจะทำให้รู้ความต้องการลูกค้าแต่ละกลุ่ม รู้เรื่อง คู่แข่งขัน รู้เรื่องราคาขาย รู้ช่องทาง การใช้สื่อให้ลูกค้าเข้าใจโดยเร็ว ซึ่งต้องมีการจัดการเรื่องนี้อย่างจริงจัง จึงจะทำให้ธุรกิจอยู่รอดได้
4. การจัดการเงินที่ดี การทำธุรกิจต้องมีเงินเป็นปัจจัยในการทำงาน ทั้งการซื้อวัตถุดิบ จ่ายค่าแรง ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าใช้จ่ายต่าง ๆ และต้องมีรายได้จากการขายสินค้าเข้ามา จึงต้องมีการจัดการให้รายได้กับรายจ่ายเหมาะสม มีกำไรและต้องรู้การเคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงของเงินเข้าเงินออกตลอดเวลา
บันได 3 ขั้นของการทำธุรกิจกลุ่มอาชีพให้ได้ผลสำเร็จ
บันไดขั้นที่ 1 ต้องรู้ว่า ลูกค้าเป้าหมายของเรามีความต้องการสินค้าและบริการอะไรแน่
บันไดขั้นที่ 2 ต้องรู้ว่า จะจัดการทรัพยากรที่มีให้เกิดสินค้าที่มีคุณภาพดีและราคาถูกได้อย่างไร
บันไดขั้นที่ 3 ต้องรู้ว่า จะคิดสร้างสินค้าและบริการที่มีประสิทธิภาพและมีข้อดีข้อเด่นกว่าสินค้าของคู่แข่งได้อย่างไร
เส้นทางพัฒนาธุรกิจกลุ่มอาชีพสู่ความยั่งยืน
อย่าลืมดูแลคน 3 กลุ่ม คือ
ดูแลลูกค้า ในเรื่องทำสินค้าที่ดี มีคุณภาพ เชื่อถือได้ ทำสินค้าที่มีต้นทุนต่ำ ทำให้ขายในราคาต่ำได้ สามารถส่งมอบสินค้าให้ลูกค้าได้ถูกต้องตรงเวลา
ดูแลสมาชิก ในเรื่องจัดการให้มีสิ่งอำนวยความสะดวกและความปลอดภัยให้กับการทำงานของสมาชิก จัดการเรื่องผลประโยชน์ สวัสดิการ ค่าตอบแทนที่ยุติธรรม รวมทั้งการเสริมความรู้ทักษะให้ด้วย
ดูแลชุมชน ในเรื่องจัดการทำสินค้าที่ไม่ทำลาย ไม่รบกวนความเป็นอยู่และสภาพแวดล้อมที่ดีของชุมชน ยึดมั่นในจริยธรรม ศีลธรรมอันดีงาม ไม่ทำผิดกฏหมาย ไม่เอารัดเอาเปรียบสังคมและชุมชน
เส้นทางพัฒนาธุรกิจกลุ่มอาชีพสู่ความยั่งยืน คือ ผู้บริหารกลุ่มอาชีพต้องรู้วิธีการจัดการที่ดี วิธีการจัดการที่ดีต้องรู้หลักการจัดการที่ดี 4 ขั้นตอน
การจัดการที่ดี 4 ขั้นตอน
ดูเหมือนจะเป็นขั้นตอนทั่วไป แต่พบว่า ผู้บริหารกลุ่มอาชีพมักไม่ได้ทำตามขั้นตอนของ การจัดการที่ดีกันมากนัก ส่วนใหญ่จะชอบทำ ไม่ชอบคิดวางแผน ไม่ชอบตรวจสอบ และไม่แก้ไขปรับปรุง ดูจากเหตุการณ์ที่ผิดพลาดจะเกิดซ้ำ ๆ “ผิดแล้วผิดอีก” ในเรื่องเดิมอยู่เป็นประจำ
1. คิด เป็นขั้นตอนของ
๐ การกำหนดเป้าหมาย แผนงาน ทิศทาง เวลา ขั้นตอนทำงาน ผู้รับผิดชอบ การใช้วัตถุดิบ
อุปกรณ์ เครื่องจักร
๐ วิธีการประเมินติดตามงาน
๐ การตรวจวัด
2. ทำ เป็นขั้นตอนของ
๐ การปฏิบัติหรือการลงมือทำตามแผนงานที่วางไว้
๐ มีการสื่อสารทำความเข้าใจขั้นตอนของงานให้กับทุกคนที่เกี่ยวข้อง
๐ มีการจัดสรรทรัพยากรต่าง ๆ ให้เหมาะสมกับแผนงานที่วางไว้
3. ตรวจ เป็นขั้นตอนของ
๐ การตรวจสอบติดตามประเมินผลเป็นระยะเพื่อดูความก้าวหน้าของงานที่ทำไปตามแผน
4. แก้ เป็นขั้นตอนของ
๐ การปรับปรุงแก้ไขให้เป็นไปตามเป้าหมาย หากมีปัญหาอุปสรรคจะได้ปรับแก้อย่าง
ทันเวลา
๐ ในกรณีที่ทำได้ตามเป้าหมาย ควรมีการปรับปรุงให้ทำได้ดีกว่าเดิม
๐ ต้องมีการสรุปผลเป็นบทเรียนที่ได้รับทั้งความสำเร็จและความล้มเหลว
การที่จะให้การจัดการที่ดี 4 ขั้นตอน มุ่งสู่เป้าหมายและประสบผลสำเร็จตามต้องการนั้น ต้องมีการตัดสินใจที่รอบคอบ ไม่ประมาท คิดพิจารณาเหตุปัจจัย ทั้งปัจจัยภายในและปัจจัยภายนอกให้รอบด้าน เสียก่อน
ปัจจัยภายใน หมายถึง การคิดพิจารณาดูจากจุดอ่อน จุดแข็ง ที่เราหรือกลุ่มผลิตมีอยู่ เช่น เราเก่งด้านไหน เก่งอะไร มีข้อได้เปรียบด้านใด ด้านวัตถุดิบ อุปกรณ์ ด้านที่ตั้ง ด้านชื่อเสียง มีจุดอ่อนที่ต้องปรับปรุงอะไรบ้างเพื่อให้สามารถทำธุรกิจให้บรรลุเป้าหมายได้เหมาะสมกับจุดแข็งที่เรามี
ปัจจัยภายนอก หมายถึง การคิดพิจารณาสิ่งแวดล้อมภายนอกที่มีผลกระทบต่อการทำธุรกิจของเรา อาทิเช่น ความต้องการลูกค้า คู่แข่ง กฏระเบียบ กฎหมาย ราคาวัสดุอุปกรณ์ ราคาน้ำมัน ค่าแรงขั้นต่ำ สภาพดินฟ้าอากาศ สภาพการค้าของตลาด เป็นต้น โดยต้องมีการพิจารณาปัจจัยภายนอกเหล่านี้ว่ามีผลกระทบต่อการขาย ต่อต้นทุนของเราอย่างไร
สิ่งที่กลุ่มอาชีพต้องทำเป็นหลัก คือ การทุ่มเทความตั้งใจ ความพยายาม และเวลาเพื่อนำทรัพยากรทั้งหลายที่มี มาดำเนินการเพื่อให้ได้ผลตอบแทนตามเป้าหมายที่ต้องการให้ได้
 

ความรู้เกี่ยวกับการตั้งราคาสินค้า การคำนวณต้นทุน การลดต้นทุน
และการบริหารจัดการเงินทุนหมุนเวียน

การตั้งราคาสินค้า
การตั้งราคาหรือการกำหนดราคาสินค้า เป็นสิ่งสำคัญและยากมาก เนื่องจากความต้องการของตลาดและต้นทุนในการผลิตเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ จึงต้องมีการทบทวนเรื่องราคาสินค้าอยู่ตลอดเวลา วิธีกำหนดราคาทั่ว ๆ ไป มีดังนี้
1. กำหนดราคาโดยบวกกำไรเพิ่มเข้าไปในต้นทุน ทำได้โดยบวกกำไรเท่าที่เห็นสมควร เป็นจำนวนเงิน หรือเปอร์เซ็นต์ เพิ่มเข้าไปในต้นทุน จะทำให้ได้ราคาที่ต้องการ
2. กำหนดราคาโดยเปรียบเทียบราคากับคู่แข่ง ทำได้โดยเปรียบเทียบราคาสินค้าแบบเดียวกันกับที่ผลิต หรือที่ใกล้เคียงกับที่วางขายในท้องตลาด ว่าตั้งราคาอย่างไร เราจะตั้งราคาสูงกว่า เท่ากับ หรือต่ำกว่า ขึ้นอยู่ว่าสินค้าของเรามีความแตกต่าง หรือ จุดเด่น จุดด้อย ต่างจากคู่แข่งอย่างไร
3. กำหนดราคาโดยดูความต้องการของตลาด วิธีนี้ขึ้นอยู่กับความสัมพันธ์ระหว่างความต้องการสินค้าจำนวนนั้นที่มีการผลิตออกมาขายในตลาด ถ้าสินค้านั้นมีน้อย หายาก อาจกำหนดราคาให้สูงขึ้นจากวิธีที่ 1 ได้อีก ในขณะเดียวกันถ้าสินค้ามีจำนวนมากในตลาด ก็อาจต้องกำหนดให้ต่ำกว่าวิธีที่ 1
การคำนวณต้นทุนสินค้า
ต้นทุนสินค้า คือ ค่าใช้จ่ายต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นและเกี่ยวข้องโดยตรงเพื่อให้ได้มาซึ่งการผลิตสินค้า ประกอบด้วย
1. ค่าวัตถุดิบ ได้แก่ ค่าวัตถุดิบทุกประเภทที่นำมาใช้ในการแปรสภาพเพื่อผลิตเป็นสินค้า
2. ค่าแรงงาน ได้แก่ ค่าจ้างแรงงาน ค่าจ้างรับเหมาช่วง ซึ่งเป็นแรงงานที่ทำหน้าที่เกี่ยวข้องโดยตรงในการแปรสภาพวัตถุดิบให้เป็นสินค้าสำเร็จรูป
3. ค่าใช้จ่ายในการผลิต ได้แก่ ค่าใช้จ่ายต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการผลิตโดยตรงนอกเหนือจากค่าวัตถุดิบ และค่าแรงงาน ได้แก่ ค่าเชื้อเพลิง ค่าไฟฟ้า ค่าประปา ค่าเช่าโรงงาน เงินเดือนผู้บริหารฝ่ายผลิต ค่ากล่องบรรจุ ค่าวัสดุสิ้นเปลืองในการผลิต ค่าเสื่อมราคาสินทรัพย์ถาวรในโรงงาน ค่าซ่อมบำรุงโรงงาน ค่าเบี้ยประกันภัยโรงงาน เป็นต้น
ดังนั้น ต้นทุนในการผลิตสินค้าต่อหน่วยคำนวณได้ดังนี้

ค่าวัตถุดิบ + ค่าแรงงาน + ค่าใช้จ่ายในการผลิต
ต้นทุนผลิตสินค้าต่อหน่วย =
จำนวนสินค้าที่ผลิตได้

นอกจากค่าใช้จ่ายในการผลิตดังกล่าว ยังมีค่าใช้จ่ายต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นโดยไม่เกี่ยวข้องกับการผลิตโดยตรง เป็นการจ่ายไปเพื่อก่อให้เกิดรายได้ เรียกว่า ค่าใช้จ่ายในการดำเนินงาน ซึ่งประกอบด้วย
1. ค่าใช้จ่ายทางการตลาด ได้แก่ ค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องกับการขาย เช่น ค่าโฆษณา ค่าสินค้าตัวอย่าง ค่าขนส่ง ค่าออกร้าน ค่าคอมมิชชั่น ค่าใช้จ่ายในการเดินทาง เป็นต้น
2. ค่าใช้จ่ายในการบริหาร ได้แก่ ค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องในสำนักงาน เช่น เงินเดือนผู้บริหาร ค่าไฟฟ้า และค่าน้ำประปาในสำนักงาน ค่าเครื่องเขียน ค่าเช่าสำนักงาน ค่าเสื่อมราคาทรัพย์สินในสำนักงาน ดอกเบี้ยจ่าย ค่าภาษี เป็นต้น
ดังนั้น ต้นทุนสินค้าต่อหน่วยคำนวณได้ดังนี้
ต้นทุนสินค้าต่อหน่วย = ต้นทุนการผลิตสินค้าต่อหน่วย + ค่าใช้จ่ายในการดำเนินงานต่อหน่วย
การลดต้นทุนสินค้า
การบริหารต้นทุนคือหัวใจสำคัญในภาวะเศรษฐกิจปัจจุบันที่มีการแข่งขันรุนแรง ผู้ประกอบการมีจำนวนมากทั้งในประเทศและต่างประเทศอันเนื่องมาจากนโยบายเปิดเสรีทางการค้า (FTA) และภาวะราคาน้ำมันที่เพิ่มสูงขึ้นตลอดเวลา ตลอดจนสินค้าราคาถูกจากต่างประเทศ เช่น จากประเทศจีนและเวียดนาม เข้ามาแข่งขันในตลาด ทำให้ส่วนต่างของราคาขายและต้นทุนการผลิต ที่เรียกว่า “กำไรขั้นต้น” (Gross profit) หดแคบเข้ามามากจนแทบไม่เหลือเป็นกำไรสุทธิให้กับกลุ่มผู้ผลิต
จุดเริ่มต้นของการลดต้นทุนก็คือ การหันกลับมาพิจารณาธุรกิจของตนเองและแยกแยะหา ต้นทุนจริงของสินค้าและบริการแต่ละชนิดที่มีอยู่ โดยเฉพาะกลุ่มอาชีพที่ผลิตสินค้าหลากหลาย คือมีสินค้าและบริการหลายประเภทที่ต้องใช้วัตถุดิบและกระบวนการผลิตร่วมกัน เพราะลำพังเพียงผลประกอบการโดยรวม ทั้งปี ไม่สามารถให้ข้อมูลที่ละเอียดอ่อนและแม่นยำได้
วิธีการบริหารต้นทุนของสินค้าและบริการเพื่อให้เกิดประสิทธิภาพสูงสุดด้วยต้นทุนที่ต่ำสุด มีหลากหลายวิธี เช่น การปรับสูตรหรือส่วนผสมในการผลิต การหาแหล่งวัตถุดิบราคาถูก การลดการสูญเสียในการผลิต การปรับปรุงประสิทธิภาพของเครื่องจักรที่ใช้ในการผลิต การตัดต้นทุนส่วนที่ไม่จำเป็นออก
ในส่วนของพนักงานผลิตและพนักงานให้บริการ ให้มีการฝึกฝนเพิ่มพูนทักษะการปฏิบัติงานในหน้าที่ของตนมากขึ้น หรือตัดงานบางส่วนให้กับกลุ่มผู้ผลิตอื่นที่ผลิตได้ต้นทุนที่ต่ำกว่าและสามารถส่งของได้ตรงตามกำหนดและได้คุณภาพตรงตามต้องการ
การปรับปรุงกระบวนการผลิตให้สั้น กระชับ และมีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าเดิม บางครั้งต้องลงทุนในอุปกรณ์ที่มีประสิทธิภาพสูง ที่จะช่วยประหยัดกำลังคนและลดการสูญเสียจากการผลิตได้
สรุป การลดต้นทุนคือ การเพิ่มผลกำไรโดยไม่กระทบถึงผู้บริโภคภายนอก เป็นกระบวนการที่จัดการกันเองภายในองค์กร โดยอาศัยความร่วมมือจากบุคคลทุกฝ่ายและทุกคนในองค์กร ตั้งแต่บนสุด จนถึงล่างสุด การลดต้นทุนมิใช่การลดวัสดุที่เกี่ยวข้องกับการลดต้นทุน แต่เป็นการใช้สิ่งที่มีอยู่นั้นให้คุ้มค่าที่สุด

วิธีการลดต้นทุนสินค้า สามารถทำได้ 3 วิธีการใหญ่ คือ
1. การควบคุมต้นทุนสินค้าให้อยู่ในเป้าหมาย การตรวจสอบต้นทุนปัจจุบัน หมายถึง การตรวจการใช้ทรัพยากรของกลุ่ม ว่าถูกใช้ไปอย่างเหมาะสม ประหยัด และคุ้มค่าหรือไม่ เช่น บุคลากรมีมากเกินความจำเป็นหรือไม่ ค่าวัตถุดิบในการผลิต ค่าวัสดุอุปกรณ์และค่าพลังงานเชื้อเพลิงต่าง ๆ และค่าใช้จ่ายในการบริหารจัดการ และค่าใช้จ่ายทางการตลาด เมื่อรวบรวมข้อมูลทั้งหมดแล้ว เราต้องตั้งเป้าหมายต้นทุนที่ต้องการขึ้น และควบคุมให้อยู่ในกรอบที่ตั้งไว้ การควบคุมต้นทุนเป็นการกำจัดความสิ้นเปลืองต่าง ๆ ในกระบวนการออกไป แล้วก็กำหนดเป็นต้นทุนมาตรฐานขึ้น
2. การปรับลดต้นทุนสินค้า คือ การกำหนดเป้าหมายต้นทุนสินค้าโดยการนำวิธีการผลิตแบบใหม่ เช่น เครื่องจักรที่ทันสมัย วัสดุอุปกรณ์ที่มีประสิทธิภาพสูง หรือการออกแบบที่มีนวัตกรรมใหม่ ที่ช่วยลดต้นทุนสินค้า ดังนั้น การปรับลดต้นทุนสินค้า คือการประสานงานของหน่วยงานออกแบบ หน่วยงานผลิต หน่วยงานเทคนิค เป็นจุดศูนย์กลางทำกิจกรรมในหน้าที่ของตนเองอย่างต่อเนื่อง
จุดหลักของการปรับลดต้นทุนสินค้า คือ กำหนดค่าเป้าหมายต้นทุนค่าใช้จ่าย ในการดำเนิน กิจกรรมที่มีค่าใช้จ่ายต่ำกว่าต้นทุนสินค้ามาตรฐาน ส่วนต่างที่ได้จากต้นทุนสินค้าปัจจุบันและต้นทุนสินค้าหลังปรับปรุง คือ ผลลัพธ์ของการปรับปรุง
3. ปรับลดต้นทุนสินค้าอย่างต่อเนื่อง ในการดำเนินการลดเป้าหมายต้นทุนสินค้าที่ต้องดำเนินการอย่างต่อเนื่อง โดยกำหนดเป้าหมายต้นทุนสินค้า ที่มีต้นทุนค่าใช้จ่ายที่ต่ำกว่าผลลัพธ์ของต้นทุนที่ได้ดำเนินการมาก่อนหน้านั้น (เช่น ในรอบการผลิตที่ผ่านมา / 6 เดือน / 1 ปี) และทุกครั้งจะต้องนำต้นทุนสินค้ามาตรฐานครั้งก่อนมาตั้งค่าครั้งใหม่เพื่อให้ได้ต้นทุนมาตรฐานที่ต่ำลง โดยกระบวนการลดต้นทุนยังต้องดำเนินการอย่างต่อเนื่อง เพื่อให้ธุรกิจมีศักยภาพในการแข่งขันที่สูงขึ้น
การปรับลดต้นทุนสินค้าอย่างต่อเนื่อง โดยการปรับปรุงต้นทุนมาตรฐานให้ต่ำลงเรื่อย ๆ
การบริหารจัดการเงินทุนหมุนเวียน
การบริหารเงินทุนหมุนเวียน เป็นการจัดการทรัพย์สินหมุนเวียน ได้แก่ เงินสด เงินฝากธนาคาร ลูกหนี้การค้า และสินค้าคงเหลือ (วัตถุดิบคงเหลือ+สินค้าสำเร็จรูป) และการจัดการหนี้สินหมุนเวียน
ได้แก่ เจ้าหนี้การค้า ดอกเบี้ยค้างจ่าย ภาษีเงินได้ค้างจ่าย ซึ่งนับว่ามีความสำคัญอย่างยิ่งสำหรับกลุ่มผู้ผลิต และได้พบ ความจริงว่า กลุ่มผู้ผลิตส่วนใหญ่ขาดวินัยในการจัดการเงินทุนหมุนเวียน ทั้งนี้เนื่องจากยังขาดความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างดีพอ
หัวใจของการบริหารจัดการเงินทุนหมุนเวียนก็คือการหลีกเลี่ยงการขาดแคลนเงินสดในระหว่าง
การทำธุรกิจ และจะต้องมีความเข้าใจการบริหารจัดการเงินทุนหมุนเวียนที่มีประสิทธิภาพ โดยการเรียนรู้วงจรของเงินทุนหมุนเวียน (Working Capital Cycle) ซึ่งกลุ่มผู้ผลิตสมควรรู้เรื่องนี้นับตั้งแต่วันแรกของการทำธุรกิจ
เงินทุนหมุนเวียนของการดำเนินงานสุทธิ ประกอบด้วย รายการทรัพย์สินหมุนเวียนเบื้องต้น 3 รายการคือ เงินสดและเงินฝากธนาคาร ลูกหนี้การค้า และสินค้าคงเหลือ ลบด้วย หนี้สินหมุนเวียน
ได้แก่ เจ้าหนี้การค้า และค่าใช้จ่ายค้างจ่าย (ดอกเบี้ย ภาษีเงินได้ อื่น ๆ) วงจรเงินทุนหมุนเวียนของธุรกิจเป็นการ
เคลื่อนไหวของทรัพยากรการเงินที่ไหลเข้าและไหลออกในแต่ละวัน โดยมีขั้นตอนการเคลื่อนไหวดังนี้
ขั้นที่ 1 ซื้อวัตถุดิบผลิตสินค้าเพื่อขาย ซึ่งเป็นการเพิ่มขึ้นของเจ้าหนี้การค้า โดยสมมติว่า การ
ซื้อวัตถุดิบเป็นเงินเชื่อ และจะทำให้มีสินค้าคงเหลือในมือเพิ่มมากขึ้น
ขั้นที่ 2 ขายสินค้าคงเหลือเป็นเงินสด ซึ่งจะทำให้ได้รับเงินสดเพิ่มขึ้น
ขายสินค้าคงเหลือเป็นเงินเชื่อ ซึ่งจะทำให้ลูกหนี้การค้าเพิ่มขึ้น
ขั้นที่ 3 a. จ่ายเงินเจ้าหนี้การค้า ซึ่งทำให้ยอดเจ้าหนี้การค้าลดลงและเงินสดลดลง
b. จ่ายค่าใช้จ่ายในการดำเนินงานและภาษี ซึ่งทำให้เงินสดลดลง
ขั้นที่ 4 เก็บเงินจากลูกหนี้การค้าเมื่อถึงกำหนด ซึ่งจะทำให้ยอดลูกหนี้การค้าลดลงและเงินสด
เพิ่มขึ้น
ขั้นที่ 5 เริ่มต้นวงจรของเงินทุนหมุนเวียนอีกครั้ง
ในการบริหารจัดการธุรกิจของกลุ่มผู้ผลิต การบริหารเงินทุนหมุนเวียนเป็นเรื่องที่ต้องพิจารณาในลำดับต้น ๆ ของการวางแผนด้านการลงทุน โดยทั่วไปแล้วเงินลงทุนทั้งหมดหลังการหักเงินลงทุนในค่าที่ดิน/ค่าปรับปรุงที่ดิน ค่าก่อสร้าง/ปรับปรุงอาคาร ตกแต่งสถานที่ ค่าเครื่องจักร/วัสดุอุปกรณ์ในการผลิต ค่ายาน- พาหนะ และอื่น ๆ แล้ว จะเหลือเป็นเงินทุนหมุนเวียนเพื่อใช้จ่ายในการจัดหาวัตถุดิบ ค่าแรงงาน ค่าใช้จ่ายในการผลิต และค่าใช้จ่ายในการดำเนินงาน รวมทั้งค่าดอกเบี้ยจ่าย รวมถึงการชำระเงินกู้ โดยปกติแล้วเงินทุนที่เหมาะสมแล้วไม่ควรน้อยกว่า 2 เท่าของยอดขายแต่ละเดือนหรือ 2 เท่าของรอบการผลิต (รอบการผลิต คือ เริ่มจากการสั่งซื้อวัตถุดิบมาผลิตเป็นสินค้าสำเร็จรูปและขายสินค้าออกไปทั้งในรูปเงินสดและเงินเชื่อจนถึงการได้รับชำระเงินค่าสินค้าจากลูกหนี้การค้าครบถ้วนแล้ว ซึ่งรอบการผลิตหนึ่งอาจจะมีระยะเวลา 7 วัน 15 วัน 30 วัน 3 เดือน หรืออาจจะถึง 1 ปีก็ได้) เพื่อให้ธุรกิจสามารถดำเนินกิจการโดยไม่ประสบปัญหาขาดสภาพคล่อง ตัวอย่างเช่น ยอดขายเดือนละ 10,000 บาท เงินทุนหมุนเวียนก็ควรมีอย่างน้อย 20,000 บาท แต่อย่างไรก็ตามถ้าแหล่งเงินที่นำมาใช้เป็นเงินทุนส่วนตัวหรือเงินทุนในส่วนของเจ้าของ ก็จะไม่มีภาระต้นทุนด้านดอกเบี้ยจ่าย
แต่ถ้าเป็นเงินกู้ที่ต้องรับภาระดอกเบี้ยจ่ายด้วยแล้ว ต้องพิจารณากู้เงินให้เพียงพอกับปริมาณธุรกิจ ถ้ามีเงินทุนหมุนเวียนที่มาจากเงินกู้เป็นส่วนใหญ่แล้ว เงินทุนหมุนเวียนที่มากเกินความจำเป็นก็จะทำให้ดอกเบี้ยจ่ายสูงตามไปด้วย ทำให้เป็นภาระกับกลุ่มผู้ผลิต
 

โครงการอบรมเชิงปฏิบัติการพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่เม็ดมะม่วงหิมพานต์เพื่อตอบสนองความต้องการของชุมชนและตลาดปัจจุบันเพื่อโดยนำเอาความทันสมัยของ รสชาติต่าง ๆ ที่มีอยู่นำมาถ่ายทอดกระบวนการสร้างความแปลกใหม่ให้กับเม็ดมะม่วงหิมพานต์ ซึ่งต้องคำนึงถึงความเป็นไปได้ในการแปรรูป คือไม่ยุ่งยาก ต้นทุนต่ำ ตอบสนองความต้องการของผู้บริโภค

-ในส่วนของบรรจุภัณฑ์นั้น ได้นำเอาบรรจุภัณฑ์ต่าง ๆ ที่มีความหลากหลายและทันสมัย สะดวก กะทัดรัดมาถ่ายทอดให้กกลุ่มในการนำกระบวนการที่ถ่ายทอดนั้นมาพัฒนาผลิตภัณฑ์ของตนเอง

ผลที่ได้ คือ ความคาดหวังของยอดขายที่จะมีเพิ่มขึ้น เนื่องจากปัจจุบันเม็ดมะม่วงหิมพานต์มีราคาจำหน่ายที่สูงขี้น ดังนั้นการที่กลุ่มอับเกรดบรรจุภัณฑ์จะทำให้มะม่วงหิมพานต์ปรุงรส เพิ่มมูลค่า จากเดิม

ข้อมูลเพิ่มเติม /online/filemanager/fileclinic/B7/files/รูปถ่ายทอดการแปรรูป-บ้านกิ้วเคียน(1).pdf

คณะผู้ดำเนินงานได้นำองค์ความรู้ในการพัฒนาผลิตภัณฑ์และการออกแบบบรรจุภัณฑ์โดยการนำเนื้อหาองค์ความรู้ SMEs ภายใต้งานพัฒนาศูนย์ข้อมูลมาเป็นเนื้อหาในการถ่ายทอดองค์ความรู้ โดยคณะทำงานหมู่บ้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีเม็ดมะม่วงหิมพานต์ อาจารย์รัฐพล ดุลยะลา และคณะฯ เนื้อหาการนำเสนอ การพัฒนาผลิตภัณฑ์ เป็นการพัฒนาบรรจุภัณฑ์ของกลุ่มเพื่อต่อสู้แข่งขันกับตลาดปัจจุบันให้ผลิตภัณฑ์ของกลุ่มมีความทันสมัยและสอดคล้องกับความต้องการของตลาดผู้บริโภคอยู่เสมอและเพื่อให้บรรจุภัณฑ์มีมาตรฐานจึงได้นำสมาชิกกลุ่มลูกข่าย หมู่บ้านกิ่วเคียนอบรมเชิงปฏิบัติการ ร่วมกับกลุ่มงานคุ้มครองผู้บริโภค สำนักงานสารธาณสุขจังหวัดอุตรดิตถ์ เพื่อนำเอาความรู้ที่ได้ไปพัฒนาบรรจุภัณฑ์ให้ได้มาตรฐาน เพื่อขอรับเครื่องหมาย อย.บนฉลากบรรจุภัณฑ์

เมื่อวันที่ 26-27 พฤษภาคม 2559 คณะเทคทำงาน โครงการหมู่บ้านเม็ดมะม่วงหิมพานต์ได้จัดโครงการถ่ายทอดเทคโนโลยีเครื่องจักตอกเพื่องานจักสานให้กับชุมชน โดยได้รับความร่วมมือกับ องค์การบริหารส่วนตำบลหาดล้า เพื่อเป็นการนำเอาเทคโนโลยีที่มีอยู่ในสถาบันการศึกษา ไปถ่ายทอดเทคโนโลยีให้ความรู้ เพื่อใช้ชุมชนได้นำเอาเทคโนโลยี มาใช้ในชีวิตประจำวันเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตของชุมขนเอง และเพื่อสร้างอาชีพให้ตนเองและคนในครอบครัว โดยถ่ายทอดให้กับ กลุ่มแม่บ้าน ซึ่งเป็นผู้สูงอายุในชุมชน 

         ในการนี้ กลุ่มแม่บ้านเป็นผู้สูงอายุในชุมชน โดยมีอายุ ระหว่าง 45-90 ปี มีความสามารุถในการจักสาน เข่ง ตะกร้า บ้างบางส่วน ได้เอานำความรู้ที่ตนมีอยู่มาสอนเพื่อสมาชิกด้วยกัน ใช้เวลาว่างที่มีอยู่อย่างคุ้มค่า และเกิดความสามัคคีในองค์กร โดยเอาเครื่องจักสานมาเป็นสื่อในการทำงานร่วมกันในชุมชน 

          ทางกลุ่มต้องการให้คณะทำงานหมู่บ้านเม็ดมะม่วงหิมพานต์ นำเอาเครื่องจักตอกของ อาจารย์รัฐพล ดุลยะลา นำมาใช้ในการจักเส้นตอก แทนการใช้แรงงานคน เป็นการลดขั้นตอน และระยะเวลาในการเตรียมเส้นตอกสำหรับงานจักสาน โดยเครื่องจักตอกที่นำมาใช้ ลดระยะเวลาในการทำงานได้มาก 

แก้ไข เพิ่มเติม รายงานความก้าวหน้า กิจกรรมที่ 4 โครงการถ่ายทอดเทคโนโลยีเครื่องจักตอกเพื่องานจักสาน 

เมื่อวันที่ วันที่ 22 -24 มิถุนายน 2559 คณะทำงานได้ลงพื้นที่ทำงานบ้านกิ่วเคียนเพื่อประ่ชุม จัดโครงการการอบรมเชิงปฏิบัติการ การพัฒนาบรรจุภัณฑ์เพื่อให้มีความทันสมัย และตอบสนองความต้องการของตลาด เนื่องมาจาก วิสาหกิจชุมชนกลุ่มเกษตรกรกระเทาะเม็ดมะม่วงหิมพานต์ บ้านกิ่วเคียน ต้องการให้คณะทำงาน ช่วยดำเนินการพัฒนาผลิตภัณฑ์เม็ดมะม่วงหิมพานต์ให้ได้มาตรฐาน อย โดยการพัฒนาการผลิตและโรงเรือน ให้ครบกระบวนการ ตลอดจนพัฒนาบรรจุภัณฑ์ให้มีความทันสมัย เพื่อนำผลิตภัณฑ์ของกลุ่มส่งออกขาย ให้ได้รับมาตรฐานการผลิต

ดังนั้นทางกลุ่มจึงได้จัดประชุมให้ความรู้ ในเรื่องกระบวนการผลิตให้ได้มาตรฐาน และครบวงจร การผลิต เรื่มต้นทางการให้(1) ความรุ้เรื่องของมาตรฐานการผลิต (2) ระเบียบ ขั้นตอน การขอเครื่องหมาย อย (3) การบริหารจัดการกลุ่มด้วยโดยใช้หลักธรรมภิบาลในการบริหารจัดการ (4) การพัฒนาบรรจุภัณฑ์ให้ได้มาตรฐานและส่งเสริมการขาย 

เมื่อวันที่ 29 กรกฏาคม 2559 คณะทำงานได้ส่งเสริมการสร้างอาชีพ โดยจัดโครงการถ่ายทอดเทคโนโลยีการแปรรูปเม็ดมะม่วงหิมพานต์ ปรุงรส โดยได้รับความต้องการจากสมาชิกลูกข่าย บ้านกิ่วเคียนให้นำเทคโนโลยีการแปรรูปเม็ดมะม่วงหิมพานต์รสนมเนย สำหรับใช้ขายกลุ่มเด็ก เนื่องจาก รสชาติต่าง ๆ ที่มีอยู่ ไม่มีรสชาติสำหรับเด็ก ทางกลุ่ม รับทราบข้อเสนอแนะมาจากลูกค้า จึงต้องการให้คณะทำงาน ช่วยในการถ่ายทอดเทคโนโลยี ดังกล่าว 

1 สิงหาคม 2559 ได้ร่วมกับมหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์ นำผลงานการถ่ายทอดเทคโนโลยี หมู่บ้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีนำเสนอแสดงนิทรรศการในวันสถาปนามหาวิทยาลัย เพื่อประชาสัมพันธุ์การทำงานของคณะทำงาน ซึ่งได้รับการสนับสนุนงบประมาณให้การทำงานจากกระทรวงวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี ในการทำำงานร่วมกับชุมชนและองค์กรท้องถิ่นในการพัฒนาชุมชนระดับรากหญ้าอย่างแท้จริง

คณะทำงานหมู่บ้านเม็ดมะม่วงหิมพานต์ ได้ร่วมมือกับชุมชน เทศบาลตำบลจริม องค์การบริหารส่วนตำบลหาดล้า เทศบาลท่าปลา ในการส่งเสริมอาชีพ พัฒนาชุมชน โดยการนำเอาเม็ดมะม่วงหิมพานต์ที่มีอยู่ในชุมชน ให้มีมูลค่าเพิ่มขึ้นโดยกระบวนการแปรรูป ให้มีคุณภาพ มีมาตรฐานการผลิต ตลอดจน พัฒนาให้เป็นผลิตภัณฑ์เด่นประจำอำเภอได้

คณะทำงานได้ให้การต้อนรับคณะศึกษาดูงาน มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์ นำนักศึกษาปริญญาโท การบริหารองค์กร ศึกษาดูงานกระบวนการทำงานและการแปรรูป นำเสนอผลงานการทำงานของกลุ่ม และได้รับข้อเสนอแนะในการทำงานและการวางแผนการตลาดให้กับสมาชิกและกลุ่ม